– Dwadzieścia tysięcy w dwóch ratach .

Dzień? Dwa? Tydzień? Wieczność? A potem? To nie jest porwanie dla okupu, o nie. Olivia
Zdaję sobie sprawę z tego, że nagięłam zasady i majstrowałam przy procedurach
– Żebyś miała o czym myśleć – mówię.
niedaleko Superdome.
na ich twarzach. – To jest niezłe. – Trąciła album stopą i ponownie zajęła się kamerą.
Wjechał na autostradę i pędził na południe, wyprzedzał, kiedy tylko się dało, przekraczał
– Cóż, ja też nie rozumiem.
drukuję. Cały czas mam na rękach cienkie rękawiczki – nie ma sensu teraz ryzykować. Efekt
rozmyśliła.
– Dziecko? – Szeptała, jakby do siebie, z niedowierzaniem. – Bentza? Nie... Ale...
Drzwi do kuchni znowu się otworzyły i zobaczył, że Acacia wychodzi tylnymi drzwiami.
– Dzięki – syknął Bentz i wcisnął cholerny aparat do kieszeni.
powinien wrócić po broń, ale już szedł schodami na górę. Nie zawracał sobie głowy
– Nie rób tego – mówiła spokojnie. – Posłuchaj. Jeśli...
matura z matematyki